Mambo Mzungu!
Blijf op de hoogte en volg Susanne
16 April 2013 | Tanzania, Dar es Salaam
Mambo Mzungu
Oftewel, What's up white girl? Waar we in Mexico 'Gringo's' worden genoemd, of een 'Bule' in Indonesie, is de lokale variant hier een ' Mzungu'. Na nog geen 3 dagen in dit land kan ik weken vullen met vertellen, zoveel nieuwe indrukken! Je bent hier iedereen's sister, mensen willen je allemaal welkom heten (het lijkt wel alsof niemand hier ergens heen moet, iedereen heeft altijd maar tijd), staan er meer files in deze stad dan in Nederland (wat ook kan liggen aan de kwaliteit van de wegen) en is het gruwelijk warm. Hoe mensen zich hier elke dag in lange broek en bedekte schouders rondslepen is mij een raadsel, maar ik heb me netjes gekleed naar Tanzaniaanse mode ;). Zelfs mijn haar heeft besloten om zich aan te passen, wat een half afro-kapsel als resultaat heeft. Maar; ik zal beginnen bij het begin!
Na een prima vlucht met tussenstop in Cairo kwam ik aan in Dar Es Salaam. Op reis werd al goed voor me gezorgd, dus kreeg ik een extra dekentje en had ik 3 stoelen tot mijn beschikking omdat de vlucht half leeg was. Na toch een ietwat slopende tocht zette ik dan eindelijk voet op Tanzaniaanse bodem. Bij de immigratie (waar ze autoriteit zeker kennen) had ik het geluk dat de beste man in Groningen had gestudeerd aan de HanzeHogeschool. Hierdoor ging het hele visum-proces vrij makkelijk en stond ik een half uurtje later met mijn backpackje op de stoep. Gelukkig werd ik opgehaald door Teresa, de PR-mevrouw van het Instituut van Finance en stond ik na een uur in de file ein-de-lijk in mijn kamer met niets meer dan een bed, een bureau en een stoel, want overbodige luxe doen we hier niet aan.
Inmiddels ben ik al gewend aan de stroomuitval (door het regenseizoen) en ben ik maar wat blij met de zaklamp die papa na heel wat aandringen dan toch in mijn backpack heeft gestopt. Hij is al goed gebruikt! Pinnen kan hier ook niet altijd, want de ene dag is er onderhoud en dan is er weer geen elektriciteit, dus ik had weer een mazzeltje dat dit vrijdagmiddag is gelukt. Toen ik daarna zat te eten kwamen er al allemaal mensen op me af om me welkom te heten, rondleidingen te geven of hun engels te oefenen. Aangezien ik sinds het vliegveld ook nog geen blanken had gezien kon ik me enigszins voorstellen waarom ik zo'n attractie was. Uiteindelijk heb ik met Kerry, een lokale kunstenaar, nog een rondje door de buurt gewandeld (die overigens prima veilig is mam!) en heb ik kunnen zien wat een verschillen er zijn met elk ander land waar ik ooit ben geweest.
Het IFM (institute for financial management, waar ik de eerste dagen verblijf) zit vlakbij de kust, waar ook de ferries naar Zanzibar vertrekken. Zaterdag ben ik dan ook daar begonnen met mijn verkenningstocht, en ben ik zelfs op een lokale vismarkt geweest (puntje persoonlijke overwinningen). Daarna heb ik de botanische tuinen gezien, die hier vrij toegankelijk zijn, waar de pauwen gewoon los rondwandelen. Daarna met een Bajaj (soort tuktuk) door naar Slipway, waar ik de eerste toeristen heb gespot. Dit was te verwachten, aangezien je hier cocktails drinkt onder rieten afdakjes en je dagtochtjes kan maken naar de eilanden in de buurt. Op de terugweg heb ik me gewaagd aan mijn eerste ritje in een Dala-Dala, wat een klein busje is. Dit betekent dan overigens niet dat er weinig mensen in passen, maar het tegenovergestelde. Ruimtegebruik in deze busjes is meer dan efficient. Toen ik hierna met mijn boodschappen (jaja, supermarkt om de hoek!) weer op het IFM kwam werd ik daar opgewacht door mijn buurmeisje Catherine. Zij studeert hier en wilde me maar wat graag leren kennen om aan haar engels te werken. We zijn samen gaan eten in de 'school-cafeteria' (lees: plastic campingmeubels onder een parasol), waar ik een heerlijk bord rijst (wali) met vlees (nyama) en bonen (maharagwe) voorgeschoteld kreeg voor een luttele 50 cent.
De volgende dag wilde ze me wel op sleeptouw nemen en de dag zou dan beginnen in de kerk. Dit kon ik natuurlijk niet afslaan, met als resultaat dat we om 8.30 in de kerk stonden te swingen op de gospelmuziek zoals je die in sisteract ziet. Er zat een vrolijke man achter het keyboard die van die automatische tunes afspeelde en van die geluidseffecten met drums etc. Zo zaten we ineens middenin de community! Na de dienst heeft ze me meegenomen naar het huis van haar zusje, die in de buitenwijken van Dar Es Salaam woont. Dit betekende dat we weer met een Dala-Dala gingen, maar dit keer deden we er ruim een uur over (zonder file). Onderweg heb ik kunnen genieten van de cultuur hier; van de muziek in de bus tot de kraampjes langs de weg. Wegwerkzaamheden zijn hier niets zoals in Nederland, waardoor we af en toe door diepe kuilen moesten en door enorme plassen water. Eenmaal aangekomen in de goede wijk hebben we boodschappen gedaan voor het eten, bij de lokale slagerij (waar de koeien aan haken hingen) en de kraampjes op straat. Hoe verder we liepen hoe slechter de weg werd en hoe ouder de huizen eruit zagen. Het huisje waar we uiteindelijk aankwamen had dan ook geen elektriciteit, geen water en hebben we dus alles gekookt en afgewassen met het water wat we mee hadden genomen (ik krijg hier nog sterke armen van al het tillen!). We hebben Ndizi gemaakt, wat een prutje is van banaan, aardappel, tomaat, ui, knoflook, kokosnoot en vlees, en dit komt origineel uit de Kilimanjaro-regio, waar Catherine vandaan komt. Koken op lokale wijze was nog een hele klus, maar leuk om te doen! De kindjes in de buurt hadden nog nooit een blank iemand gezien en die hebben de hele middag om het huisje heengerend, omdat ze graag wilden dat de Mzungu buiten kwam spelen. Het was echt geweldig om even met ze rond te lopen, en ze hebben me allemaal liedjes en dansjes geleerd. De foto's komen later!
Ook ben ik alweer in waterspaarstand beland, aangezien er hier niet altijd water uit de kraan komt. Douchen kan dus op goed geluk, en vandaag was ik dan maar wat blij dat dat even kon. Ook is vandaag de eerste dag dat er internet is, en is het gek om te bedenken hoe vanzelfsprekend dit in Nederland allemaal is. Gisteren (maandag) had in mijn eerste afspraak met Professor Satta (een kennis van mijn scriptiebegeleider in Nederland), maar naar Tanzaniaanse gewoonte ging dit niet door. (Alles gaat hier Pole-Pole; langzaam!). Ik heb dus vandaag pas de eerste contacten gelegd voor mijn scriptie, maar wel gelijk een heleboel nieuwe informatie. Naast professor Satta heb ik ook met Dr. Kaganda gesproken, die hier hoofd Research is en zelf ook onderzoek doet in de agri-sector. Aangezien er veel bekend is over de koffiesector, ga ik me focusen op cooperaties in een andere sector, en voor de goede informatie moet ik naar de landbouwuniversiteit in Morogoro. Vanuit het IFM proberen ze daar nu iemand te vinden die me verder kan helpen en zal ik dus eind deze week die kant op moeten. Zij kunnen me dan hopelijk weer informatie geven over de organisatie van verschillende industrieen (het wordt waarschijnlijk thee, katoen of sesamzaadjes) en hopelijk hebben ze daar ook contacten met lokale cooperaties die ik dan kan bezoeken.
Verder gaat mijn Swahili met de dag vooruit en leer ik elke dag nieuwe woordjes. Dit ook met een klein beetje hulp van de Lion King; Rafiki betekent vriend, Simba betekent leeuw en zelfs Hakuna Matata, geen zorgen, wordt hier dagelijks gebruikt in de spreektaal. Hopelijk spreek ik de taal over 3 maanden vloeiend, want ik heb al wel gemerkt dat engels zeker niet overal genoeg is. Gelukkig heb ik mijn lonely planet en mijn Swahili-boekje mee, dus het gaat vast goedkomen!
Liefs uit Tanzania!
Suus
Oftewel, What's up white girl? Waar we in Mexico 'Gringo's' worden genoemd, of een 'Bule' in Indonesie, is de lokale variant hier een ' Mzungu'. Na nog geen 3 dagen in dit land kan ik weken vullen met vertellen, zoveel nieuwe indrukken! Je bent hier iedereen's sister, mensen willen je allemaal welkom heten (het lijkt wel alsof niemand hier ergens heen moet, iedereen heeft altijd maar tijd), staan er meer files in deze stad dan in Nederland (wat ook kan liggen aan de kwaliteit van de wegen) en is het gruwelijk warm. Hoe mensen zich hier elke dag in lange broek en bedekte schouders rondslepen is mij een raadsel, maar ik heb me netjes gekleed naar Tanzaniaanse mode ;). Zelfs mijn haar heeft besloten om zich aan te passen, wat een half afro-kapsel als resultaat heeft. Maar; ik zal beginnen bij het begin!
Na een prima vlucht met tussenstop in Cairo kwam ik aan in Dar Es Salaam. Op reis werd al goed voor me gezorgd, dus kreeg ik een extra dekentje en had ik 3 stoelen tot mijn beschikking omdat de vlucht half leeg was. Na toch een ietwat slopende tocht zette ik dan eindelijk voet op Tanzaniaanse bodem. Bij de immigratie (waar ze autoriteit zeker kennen) had ik het geluk dat de beste man in Groningen had gestudeerd aan de HanzeHogeschool. Hierdoor ging het hele visum-proces vrij makkelijk en stond ik een half uurtje later met mijn backpackje op de stoep. Gelukkig werd ik opgehaald door Teresa, de PR-mevrouw van het Instituut van Finance en stond ik na een uur in de file ein-de-lijk in mijn kamer met niets meer dan een bed, een bureau en een stoel, want overbodige luxe doen we hier niet aan.
Inmiddels ben ik al gewend aan de stroomuitval (door het regenseizoen) en ben ik maar wat blij met de zaklamp die papa na heel wat aandringen dan toch in mijn backpack heeft gestopt. Hij is al goed gebruikt! Pinnen kan hier ook niet altijd, want de ene dag is er onderhoud en dan is er weer geen elektriciteit, dus ik had weer een mazzeltje dat dit vrijdagmiddag is gelukt. Toen ik daarna zat te eten kwamen er al allemaal mensen op me af om me welkom te heten, rondleidingen te geven of hun engels te oefenen. Aangezien ik sinds het vliegveld ook nog geen blanken had gezien kon ik me enigszins voorstellen waarom ik zo'n attractie was. Uiteindelijk heb ik met Kerry, een lokale kunstenaar, nog een rondje door de buurt gewandeld (die overigens prima veilig is mam!) en heb ik kunnen zien wat een verschillen er zijn met elk ander land waar ik ooit ben geweest.
Het IFM (institute for financial management, waar ik de eerste dagen verblijf) zit vlakbij de kust, waar ook de ferries naar Zanzibar vertrekken. Zaterdag ben ik dan ook daar begonnen met mijn verkenningstocht, en ben ik zelfs op een lokale vismarkt geweest (puntje persoonlijke overwinningen). Daarna heb ik de botanische tuinen gezien, die hier vrij toegankelijk zijn, waar de pauwen gewoon los rondwandelen. Daarna met een Bajaj (soort tuktuk) door naar Slipway, waar ik de eerste toeristen heb gespot. Dit was te verwachten, aangezien je hier cocktails drinkt onder rieten afdakjes en je dagtochtjes kan maken naar de eilanden in de buurt. Op de terugweg heb ik me gewaagd aan mijn eerste ritje in een Dala-Dala, wat een klein busje is. Dit betekent dan overigens niet dat er weinig mensen in passen, maar het tegenovergestelde. Ruimtegebruik in deze busjes is meer dan efficient. Toen ik hierna met mijn boodschappen (jaja, supermarkt om de hoek!) weer op het IFM kwam werd ik daar opgewacht door mijn buurmeisje Catherine. Zij studeert hier en wilde me maar wat graag leren kennen om aan haar engels te werken. We zijn samen gaan eten in de 'school-cafeteria' (lees: plastic campingmeubels onder een parasol), waar ik een heerlijk bord rijst (wali) met vlees (nyama) en bonen (maharagwe) voorgeschoteld kreeg voor een luttele 50 cent.
De volgende dag wilde ze me wel op sleeptouw nemen en de dag zou dan beginnen in de kerk. Dit kon ik natuurlijk niet afslaan, met als resultaat dat we om 8.30 in de kerk stonden te swingen op de gospelmuziek zoals je die in sisteract ziet. Er zat een vrolijke man achter het keyboard die van die automatische tunes afspeelde en van die geluidseffecten met drums etc. Zo zaten we ineens middenin de community! Na de dienst heeft ze me meegenomen naar het huis van haar zusje, die in de buitenwijken van Dar Es Salaam woont. Dit betekende dat we weer met een Dala-Dala gingen, maar dit keer deden we er ruim een uur over (zonder file). Onderweg heb ik kunnen genieten van de cultuur hier; van de muziek in de bus tot de kraampjes langs de weg. Wegwerkzaamheden zijn hier niets zoals in Nederland, waardoor we af en toe door diepe kuilen moesten en door enorme plassen water. Eenmaal aangekomen in de goede wijk hebben we boodschappen gedaan voor het eten, bij de lokale slagerij (waar de koeien aan haken hingen) en de kraampjes op straat. Hoe verder we liepen hoe slechter de weg werd en hoe ouder de huizen eruit zagen. Het huisje waar we uiteindelijk aankwamen had dan ook geen elektriciteit, geen water en hebben we dus alles gekookt en afgewassen met het water wat we mee hadden genomen (ik krijg hier nog sterke armen van al het tillen!). We hebben Ndizi gemaakt, wat een prutje is van banaan, aardappel, tomaat, ui, knoflook, kokosnoot en vlees, en dit komt origineel uit de Kilimanjaro-regio, waar Catherine vandaan komt. Koken op lokale wijze was nog een hele klus, maar leuk om te doen! De kindjes in de buurt hadden nog nooit een blank iemand gezien en die hebben de hele middag om het huisje heengerend, omdat ze graag wilden dat de Mzungu buiten kwam spelen. Het was echt geweldig om even met ze rond te lopen, en ze hebben me allemaal liedjes en dansjes geleerd. De foto's komen later!
Ook ben ik alweer in waterspaarstand beland, aangezien er hier niet altijd water uit de kraan komt. Douchen kan dus op goed geluk, en vandaag was ik dan maar wat blij dat dat even kon. Ook is vandaag de eerste dag dat er internet is, en is het gek om te bedenken hoe vanzelfsprekend dit in Nederland allemaal is. Gisteren (maandag) had in mijn eerste afspraak met Professor Satta (een kennis van mijn scriptiebegeleider in Nederland), maar naar Tanzaniaanse gewoonte ging dit niet door. (Alles gaat hier Pole-Pole; langzaam!). Ik heb dus vandaag pas de eerste contacten gelegd voor mijn scriptie, maar wel gelijk een heleboel nieuwe informatie. Naast professor Satta heb ik ook met Dr. Kaganda gesproken, die hier hoofd Research is en zelf ook onderzoek doet in de agri-sector. Aangezien er veel bekend is over de koffiesector, ga ik me focusen op cooperaties in een andere sector, en voor de goede informatie moet ik naar de landbouwuniversiteit in Morogoro. Vanuit het IFM proberen ze daar nu iemand te vinden die me verder kan helpen en zal ik dus eind deze week die kant op moeten. Zij kunnen me dan hopelijk weer informatie geven over de organisatie van verschillende industrieen (het wordt waarschijnlijk thee, katoen of sesamzaadjes) en hopelijk hebben ze daar ook contacten met lokale cooperaties die ik dan kan bezoeken.
Verder gaat mijn Swahili met de dag vooruit en leer ik elke dag nieuwe woordjes. Dit ook met een klein beetje hulp van de Lion King; Rafiki betekent vriend, Simba betekent leeuw en zelfs Hakuna Matata, geen zorgen, wordt hier dagelijks gebruikt in de spreektaal. Hopelijk spreek ik de taal over 3 maanden vloeiend, want ik heb al wel gemerkt dat engels zeker niet overal genoeg is. Gelukkig heb ik mijn lonely planet en mijn Swahili-boekje mee, dus het gaat vast goedkomen!
Liefs uit Tanzania!
Suus
-
16 April 2013 - 13:21
Cees Roelofsen:
Lieve Suus, wat een mooie indrukken heb je al ervaren!! Het is echt een andere wereld waarin je terecht bent gekomen. Zo te lezen is het wel een andere tijd dan toen Livingstone deze uithoek (voor ons) opzocht om te ontdekken wat voor wezens er daar te zien waren. Ga je gevoel achterna en heb een geweldige tijd daar. Dikke knuffel Pap -
16 April 2013 - 13:26
Letty:
Lieve Suus,
Wat maak jij weer een hoop mee en dat al de eerste dagen. Dat beloofd weer veel mooie verhalen. Ik wens je een heel leerzame en mooie tijd toe en zal met plezier je verhalen lezen.
Liefs van Letty en Koos -
16 April 2013 - 13:54
Tham:
Suuuuuuuuuuuuus!!!!
Ik ben zoooooo jaloers, zo heerlijk herkenbaar alles wat je omschrijft! Heerlijke andere wereld!
Geniet er heel erg van, voor je het weet ben je terug.
Hakuna Matata! Safari Njema (goeie reis)!
XXXXXXX -
16 April 2013 - 14:53
Sim:
Yeah, Suus heeft het weer eens geweldig voor elkaar! Succes met het schrijven van je scriptie. Hopelijk maak je nog veel meer mooie dingen mee. Geniet!!!
XxX Simmie -
16 April 2013 - 18:14
Carla:
Geweldig om te lezen dat je het zo naar je zin hebt. En het mooiste moet vast nog komen.
Wat heb je al een hoop ervaringen opgedaan. Je zit echt in een andere wereld.
Ik zie je zo staan tussen al die kindertjes. Geniet van alles.
Hele dikke knuf, mam -
16 April 2013 - 18:25
Sophie:
Suus! Klinkt allemaal super, veel te ontdekken daar. Lijkt me wel erg wennen, met spaarzaam water, elektriciteit én internet!!
Ben benieuwd hoe je onderzoek gaat lopen.
XX -
16 April 2013 - 22:47
Danny:
Sis!
Goed verhaal! Leuk om te kunnen lezen wat je daar allemaal doet :). Zet m op!
Liefs Dan -
17 April 2013 - 08:53
Kim:
Waaaauw! Zo leuk Suus! Mooie prestatie om in je eerste week al lokaal te mogen koken, kon je het over je hart krijgen om die kindjes daar achter te laten? Ik ben super benieuwd naar de foto's, klinkt fantastisch!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
+ 1000 hartjes -
23 April 2013 - 15:00
Daisy:
Gaaf allemaal zeg!!!
Leukleuk :)
xx Daisy -
26 April 2013 - 11:10
Moni:
Joo Suus!
Sounds good, enjoy!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
