Safari!

Speciaal voor jullie thuisblijvers heb ik een eerste filmpje geknutseld! Jullie kunnen 'm bewonderen op http://www.youtube.com/watch?v=dZG04ukqYL4&feature=share&list=UUtKD6UBOv38ylb6KVAUjPnw De kwaliteit is niet fantastisch, want het internet is te traag om een goede versie te uploaden, maar hoop dat het een beetje een indruk geeft van de eerste belevenissen hier.

Daar zit ik dan, in Mtwara. Vorige week maandag schreef ik voor het laatst, waarna ik de eerste contacten heb gelegd met Mozes, onze safariman, voor de trip van afgelopen weekend. Een hele regenachtige maandag, waarop er weinig van mijn afspraken terecht is gekomen. Wel veel mailtjes verstuurd en weer de nodige lijntjes uitgegooid! 's Middags gelunched bij City garden, het restaurant om de hoek, waar we nog nooit de juiste bestelling hebben gekregen, dus elke keer weer avontuur) en daarna nog naar de 21e verdieping van de Jubilee towers voor een drankje met mooi uitzicht. Dinsdag ben ik opnieuw naar het Ministerie van Agriculture, Food security and Cooperatives gegaan (had ik al verteld dat ze besloten hebben om cooperatives een eigen ministerie te maken, zonder dat ergens te vermelden?) en ben ik met John Banzi, mijn contact daar, naar de afdeling voor cooperaties gelopen. Hij heeft me daar voorgesteld aan DE man die van cooperaties zou moeten weten, maar hij was een jaar weggeweest en had dus eigenlijk weinig te vertellen. Wel heeft hij me allemaal documenten gegeven over hoe een cooperatie zich zou moeten organiseren, en een boel contacten voor in Mtwara. Hier ga bn ik dus nu mee bezig! In de avond hebben we met onze expat-vrienden James en Alan afgesproken bij Slipway (aan het strand), waar we heerlijk hebben gegeten.

Woensdag hadden Femke en ik zin in een bakje yoghurt als ontbijt en hier hebben we de hele ochtend naar gezocht. Bij city garden gevraagd, waar ze zeiden dat ze het hadden, maar toen we de kaart voor ons kregen bleek het toch op te zijn. Daarna het Serena-hotel geprobeerd, maar daar was het ontbijt al afgelopen en het hyatt (onze laatste optie) was de redding. Hier hebben we heerlijk gezeten in de tuin met ons Europese ontbijtje. De rest van de middag hebben we getypt, heb ik mijn vlucht geboekt en hebben we ingepakt voor onze safari-trip! Na een diner bij Al Basha, onze libanees, was het dan ook tijd om te gaan slapen.

Donderdagochtend hadden we een taxi om 4.30, die er tot onze verbazing ook op tijd stond. Onze reis naar het busstation bleek maar kwartier te duren, terwijl we op een uur hadden gerekend (met de files in Dar), dus stonden we om 4.45, heerlijk hollands op tijd, op busstation Ubungo, terwijl onze bus pas om 6 uur zou vertrekken. Ondanks het tijdstip was het hier al een drukte van jewelste, van alle bussen liep de motor al, terwijl alle maatschappijen om 6 uur vertrekken. Onze taxichauffeur (een vriend van Ali, onze vaste chauffeur) heeft ons naar de bus gebracht, vanwaar we het zelf wel konden redden. In de tijd tot 6 uur hebben wel 4 mannetjes ons ticket gechecked (die niet eens van de busmaatschappij waren) en er was er zelfs 1 die ons probeerde wijs te maken dat we nog voor onze bagage moesten betalen. Gelukkig zijn we niet voor 1 gat te vangen en toen ik hem vertelde dat we dat dus niet gingen betalen, was hij ook snel weg en hebben we hem niet meer gezien. De 11 uur erna hebben we lekker in de bus gehobbeld, met 2 stops, zodat we helemaal gaar aankwamen in Arusha. Hier werd in de lonely planet al gewaarschuwd voor opdringerige locals en stonden ze natuurlijk met bosjes op ons te wachten toen we uitstapten. De een nog vervelender dan de ander was ons geduld ook helemaal op met deze mensen en waren we blij om in het hostel te zijn, waar Rob ook was. Hij was die dag op pad geweest met Francis, waar we mee hebben gegeten, en waar we ook met onze held Mozes (de safari-man) hadden afgesproken. Na de safari-plannen vastgelegd, en een aanbetaling gedaan te hebben heeft Francis ons ook naar het hostel begeleid. Daar zijn we, na een welverdiend biertje en de eerste warme douche in een maand, lekker gaan slapen.

Vrijdag, 7.00 stond Mozes voor de deur in zijn Landcruiser voor onze eerste safari-dag: Tarangire National Park. Na onze lunchbox opgehaald te hebben begonnen we aan de reis, die ongeveer 2 uur duurde. Hoe dichterbij het park we kwamen, hoe meer de spanning groeide (de weddenschap wie het eerste wilde dier zou zien was al gemaakt) en toen we, totaal onverwachts, ineens zebra's naast de weg zagen staan konden we ons geluk niet op. Dit was slechts een klein voorproefje van wat we die dag allemaal zouden zien, dus na een korte fotostop zijn we doorgereden. Bij Tarangire eerst onze park-fees betaald en het dak van de auto opengemaakt, zodat we het allerbeste zicht hadden vanuit de auto (staand op de banken, met de wind in het haar). Na nog geen 5 minuten in het park spotten we de eerste antilopes en zwijnen al (echt zoals Pumba uit de LionKing) en een stukje verderop kwamen langs een boom vol met apen (en 2 auto's vol in-safaripak-uitgedoste vogelspotters MET hoedjes). Een kleine zoektocht later zagen we dan onze eerste olifanten, nauwelijks zichtbaar, ver weg onder een boom. Met de verrekijker hebben we hier tijden naar gestaard, niet wetende wat we dat weekend nog meer zouden aantreffen. Na een fantastische eerste dag (lunch middenin het park met fantastisch uitzicht en een heerlijk zonnetje) hebben we nog een drankje gedaan in de Safari-Lodge van het park, waar je fantastisch uitzicht hebt over de Tarangire river, waarna we op weg gingen naar onze verblijfplaats voor dat weekend: de camping! Eindelijk weer in een tentje, met niets dan vogels en krekels om ons heen. Mohammed (onze kok) had popcorn voor ons gemaakt en daarna een fantastisch maal bereid (waar ik vis nummer 2 heb gegeten) en na het doorspreken van de geweldige dag zijn we in onze tentjes gekropen.

Toen we zaterdagochtend onze neus uit de tent staken beloofde het niet veel goeds. Wolken en regen zouden onze dag in de Ngorongoro-krater goed kunnen verpesten. Vol hoop dat het zou opklaren zijn we toch maar op weg gegaan en na een (niet-zo-korte) stop bij de bank, waar we in shillings moesten pinnen, het omwisselen naar dollars en daarmee betalen waren de wolken a een stuk minder. Na een tocht naar boven (waar bijvoorbeeld een vrachtwagen half in het ravijn lag) kwamen we aan bij de rand van de krater en konden we beginnen aan het avontuur! Zoals onze Mozes had voorspeld waren de wolken uit de krater en scheen het zonnetje ons tegemoet. Deze dag was echt een droom; zebra's, hyena's, gnoes, antilopes, buffels, nijlpaarden, neushoorns en als klap op de vuurpijl: leeuwen op nog geen 20 meter afstand! Tijdens onze lunch, aan de rand van de nijlpaarden-vijver werd Rob nog aangevallen door een roofvogel, die wel interesse had in zijn stukje kip. Na de lunch hebben we de andere helft van de krater gezien en hebben we bij de Sopa-lounge (wederom een fantastisch uitzicht) nog even nagenoten. Na een minuut of 10 begon het weer met regenen, dus een betere timing hadden we niet kunnen hebben! Bij terugkomst had Mohammed weer een lekker snackje (pinda's dit keer) klaargezet en hebben we nog een duik genomen in het zwembad (jaja, wat een luxe!). Het eten was weer een feestmaal en na het eten heb ik de camping verkend met mijn hoofdlamp op (bedankt, pap!) en hebben we nog sterren gekeken.

Dag 3 was Lake Manyara, waar de wegen door een overstroming vorige maand bijna onbegaanbaar waren geworden. Het hele visitor center was bijvoorbeeld bedolven onder rotsen. Dit maakte het avontuur des te mooier (zitten in de Jeep is voor watjes!) en zijn we lekker door elkaar geschud deze dag. Van grasland tot de krater hadden we al wat verschillende landschappen gezien, maar Manyara heeft weer een soort regenwoud. Hier hebben we apen gezien, zelfs vogels gespot en liepen er de nodige schildpadden. In de rest van het park (langs de waterkant) hebben we nog zebra's, gnoes, olifanten, giraffen en nijlpaarden gezien en tevreden (zelfs een beetje verwend, want ja, daar staat weer een olifant) teruggekeerd naar ons kamp voor een late lunch en het inpakken van onze tent. Mozes heeft ons netjes afgezet bij ons hostel; onderweg hebben we zelfs nog de top van mount Kilimanjaro gezien! In Arusha hebben we het weekend afgesloten met een diner bij Khan's, de barbeque-tent (de overdag een auto-onderdelen-shop is) en wat biertjes in het hostel. Vanaf hier nam ik ook afscheid van Rob, hij zou nog in Arusha blijven en wij de volgende ochtend (om 5.30!) terugreizen naar Dar.

De volgende dag waren Femke en ik om 16.45 terug in Dar Es Salaam, onderweg al hobbelend genoten van het uitzicht en natuurlijk de lokale muziek en soaps in de bus en hebben we ons verbaasd over de verkopers die bij elke stop van de bus met hun producten bij het raam stonden. Tijdens het onderhandelen over ons vervoer van Ubungo naar het IFM ben ik nog bijna aangereden door een bus, maar zijn we uiteindelijk veilig thuis gekomen. Na een diner bij City Garden en het uitwisselen van alle foto's hebben we nog een wasje gedaan en zijn we gaan slapen (in ons eigen bedje; Dar voelt inmiddels al als thuis).

De dinsdag hebben we geluncht bij het National Museum (bij ons om de hoek) en moesten we voor de zoveelste keer de Mzungu-prijs (voor blanken) betalen. Femke had hier al 2 keer eerder gegeten met locals en had elke keer 5000 betaald (2,50) en deze keer moesten we 10000 per persoon afrekenen. Hier hebben we natuurlijk even stennis over geschopt en uiteindelijk, nadat management er bij was gehaald, de goede prijs betaald. Hierna zijn we naar het National Bureau of Statistics gegaan, waar we vriendelijk werden ontvangen. Helaas waren de meest recente documenten die ze daar hadden uit 2009, en die statistieken zijn niet echt meer relevant voor onze onderzoeken. Ook hadden we geen water op het IFM, dus we hebben betere dagen gekend! Gelukkig heeft Ibrahim bij het Hyatt ons kunnen opvrolijken met een stukje (overheerlijke) chocoladetaart. Hierna was het inpakken geblazen voor mij, want ik ben woensdag naar Mtwara gevlogen. Volgens mij krimpt mijn backpack met de dag (hoe alles er op de heenreis in heeft gepast vraag ik me nog steeds af) maar ik heb alle nodige dingen mee kunnen krijgen. Dinsdagavond nog met Romain (onze franse vriend, zie het zanzibar-verhaal) afgesproken.

Woensdag ben ik binnengestapt bij de Tanzania Warehouse Licensing Board, zij houden zich bezig met alle zaken omtrent de verkoop van cashews. Hie werd maar weer pijnlijk duidelijk dat het systeem wel zou kunnen werken, maar dat er teveel schakels in zitten die niet goed functioneren. Na mijn afspraak afscheid genomen van Femke en toen heeft Ali (mijn vaste taxichauffeur) me naar het vliegveld gebracht. De vucht naar Mtwara was prima, en ik was vanaf het vliegveld hier met 20 minuutjes in het centrum. Ik ben gelijk doorgegaan voor eten in de Safari Lounge (aangeraden door mijn hostel) waar ze livemuziek hadden en ik mijn eerste vrienden heb gemaakt in deze stad. Donderdag ben ik als eerst naar de Cashewnut Board of Tanzania gegaan, waar 4 nieuwe afspraken uit zijn gerold. Zo hebben ze me voorgesteld bij MAMCU, de cooperative union, hebben zij me weer doorgestuurd naar de regional cooperative officer (van de regionale overheid) en ben ik vrijdag in 2 cashew-verwerkingsfabrieken geweest waar ze me hebben rondgeleid (en ik zelf ook cashewnoten heb geschild!) Hier in Mtwara hebben ze geen taxi's, en zijn de Bajaji's (tuktuks) schaars, dus gaat het vervoer hier achterop de motor. Af en toe is dat nog wel even behelpen met al die kuilen en gaten in de weg. Ook is het hier enorm stoffig, aangezien het al een tijdje niet heeft geregend. Wel prachtig om al die rode zandweggetjes te zien, en het ruikt hier heel anders (de geur van het afrikaanse platteland). Ook doen ze hier de was voor een 2000 shillings (een luttele euro)!

Toen ik donderdagmiddag aan het strand zat bij een van de hotels kwam ik Mukama tegen, de accountant van MHQFP waar ik ben geweest in Masasi. Hij was daar voor een workshop en we hebben samen gegeten die dag. Hij heeft me ook voorgesteld aan zijn vrienden hier, die hier net zijn komen werken. Daar zijn we vrijdag mee op stap geweest, wat heel gezellig was; een avondje met de locals! Gisteren en vandaag ben ik aan het typen voor mijn scriptie, want na al die afspraken moet er ook nog een verhaal uitkomen natuurlijk. Ook gisteren even geskyped met het thuisfront om de laatste nieuwtjes uit Nederland te horen. De planning is dat ik hier nog een paar dagen ben, en daarna doorreis naar Lindi en Masasi en dan weer naar Dar, om de scriptie af te ronden.

Tot de volgende update!
X