Counting down the days..

Tijd voor de langverwachte update! Papa en mama zijn inmiddels alweer een week in Nederland en we hebben heel wat leuke dingen gedaan!

Het eerste weekend voornamelijk door downtown geslenterd, marktjes, winkels, musea en pleintjes bekeken.

De ouders moesten eerst een beetje bijslapen, en zondag zijn we naar Tlaquepaque geweest, een markt in het zuiden van de stad waar ze een traditioneel dansfestival hadden. Dinsdag zijn we naar de dierentuin geweest. Bijna alles was “Under Construction” maar we hebben wel een reuzenpanda gezien (mama blij) en ons vermaakt in het treintje rondom het park en tijdens de jeepsafari waar we giraffen hebben gevoerd.

Woensdag had ik gewoon les, maar donderdagmiddag zijn we vanaf school vertrokken naar Guanajuato. Dit was ongeveer 5 uur rijden en eenmaal aangekomen was ons hotel een oude hacienda (met verwarmd zwembad, jeej!). Vrijdag hebben we de stad verkend, heeft mama haar eerste churro (gefrituurd deeg met suiker en kaneel) gegeten en hebben we heel wat leuke straatjes en pleintjes ontdekt. In Guanajuato was op dat moment het Cervantino Festival, wat 3 weken duurt en dit betekende overal live optredens en theatervoorstellingen. Ook ’s avonds tijdens het eten hebben we kunnen genieten van een voorstelling recht voor onze neus.

De volgende dag zijn we doorgereden naar Morelia, waar alle voorbereidingen voor de dag van de doden (Día de los Muertos) al in volle gang waren. De oude traditie hier is dat mensen in de nacht van 1 op 2 november naar het gaf van hun dierbaren gaan om daar kaarjes te branden voor de overledenen. De hele stad, maar vooral het kerkhof wordt dan versierd met oranje bloemen en mensen komen allemaal samen. Voor de Mexicanen, vooral in de staat Michoacán waar wij waren, is deze dag heel erg belangrijk omdat ze geloven dat op deze dag de doden terugkeren. Er wordt ook allerlei eten gemaakt en mensen zingen en dansen de hele nacht door. Ook was het dit weekend Halloween en mensen liepen dus overal in de meest verschillende outfits door de stad.

Op zondagmorgen was de hoofdstraat afgesloten voor verkeer (net als elke zondag hier in Guadalajara) zodat mensen kunnen sporten zoals skeeleren, hardlopen en fietsen. Ook hadden ze dansles op het plein en was er overal van alles te zien. We hebben deze dag doorgebracht in een supertoeristisch treintje, waarin we langs de hoogtepunten van de stad kwamen. ’s Avonds hebben we nog een beetje rondgewandeld, hebben we het eind van een concert gezien in de grote cathedraal en zijn we lekker naar bed gegaan in ons Schildershotel. Elke kamer in dit hotel stond in het teken van een beroemde schilder. Zo hadden ze een van Gogh kamer, een Mondriaan kamer en een Monet kamer.

Na een goed ontbijt zijn we vertrokken richting Uruapan, waar we de nacht niet zouden doorbrengen. We hebben daar ’s middags een siësta gehouden in het hotel, omdat we die nacht naar de plek zouden gaan waar de nacht van de doden oorspronkelijk is ontstaan, het eiland Janitzio. Nadat we in een écht Mexicaans restaurant hadden gegeten, waar de eigenaal de soorten vlees kwam laten zien voordat hij het maakte en de dronken Mexicanen hun dansjes deden, zijn we naar de bus gelopen waarmee we alles zouden gaan zien die avond. Het was een reisorganisatie en er waren hele uiteenlopende mensen mee. We hebben de avond doorgebracht met een broer en een zus uit Tijuana, die ons nog allerlei extra dingen konden vertellen.

De avond begon in Tzintzuntzan, waar we een enorm kerkhof hebben bezocht. Heel raar om ’s nachts op een kerkhof te lopen waar nog duizenden andere mensen zijn en ook concerten werden gehouden en de lokale TV aan het filmen was. Ook hebben ze bovenop de berg daar piramide’s, die we natuurlijk ook hebben bekeken. Na een stevige wandeling kwamen we weer terug bij de bus en gingen we naar Patzcuaro, waar we met de boot naar het eiland Janitzio zouden varen. Dit was echter niet zo simpel als het klinkt, want door de mist kon onze schipper niet zien waar hij heen moest en in plaats van 25 minuten hebben we er ruim 2,5 uur over gedaan. Omdat Michoacán een stuk hoger in de bergen ligt dan Guadalajara, is het ook een stuk kouder, dus toen we half onderkoeld aankwamen was bijna iedereen al weg van het eiland. De tradities waren er niet minder om, en aangekomen op het kerkhof was het een heel verschil met het andere kerkhof. Hier zag je niemand zingen en waren alle mensen heel stil. Sommigen waren al in slaap gevallen, maar je kon duidelijk zien dat de rituelen hier een stuk serieuzer genomen werden.

Toen we ’s ochtends in het hotel aankwamen en er alledrie uitzagen alsof we een goede avond in de kroeg hadden doorgebracht, mochten we van de receptioniste een uur later uitchecken en hebben we nog even geslapen. Daarna was het alweer tijd om terug te rijden naar het mooie Guadalajara! :) We zijn onderweg nog gestopt om foto’s te maken van een enorm beeld van Jezus, wat precies in het middelpunt van Mexico staat. Dit laat maar weer eens zien hoe belangrijk religie hier is.
Die woensdag op school had ik een Potluck, waar iedereen van de klas iets meeneemt uit zijn eigen land. Mijn Hollandse appeltaart was een absolute winnaar, maar we hebben van alles gegeten die avond, van Bananabread tot Chili uit Peru en van Franse crêpes tot Jello. Dit was een goede afsluiter van het vak, aangezien mijn semester al bijna voorbij is!

Die vrijdag zijn we vertrokken naar Puerto Vallarta, waar we een weekendje stand wilden doorbrengen. Onderweg door het dorpje Tequila gestopt en nog wat foto’s gemaakt in de agave velden. Na het hotel in PV te hebben gevonden, gelijk het zwembad maar even getest, en even met onze voetjes in de (koude) oceaan gestaan. Pal aan het water, op de 11e verdieping vanuit onze kamer de zonsondergang gekeken en daarna een helse busrit naar het centrum gemaakt. We moesten staan, en onze buschauffeur vond het geweldig om met minstens 70km/u door de bergweggetjes te scheuren. Na het eindpunt te hebben gehaald, waren we toe aan eten en hebben we een buitenrestaurantje gevonden, waar ze de salsa en de guacemole aan de tafel kwamen maken. De volgende dag hebben we eerst aan het zwembad gelegen en zijn we daarna op stap gegaan naar de boulevard. Na een superspannend marinemuseum (of niet mam) en een wandeling over het strand hebben we gegeten bij een superleuk Mexicaans restaurant, waar papa zijn eerste ceviche heeft geprobeerd.

Tijdens het eten konden we uit het raam een Voladores- ritueel zien. Voladores zijn ' vliegende mannen ' in traditionele feestkleding die in een paal klimmen. Daarna latende 4 mannen zich aan een opgerold touw naar beneden vallen en zweven elk 13 maal om de paal heen tot ze weer op de grond uitkomen. Ik heb even mijn research gedaan en vier mannen keer 13 is 52, wat de 52 jaar van de Meso-Amerikaanse kalendercyclus symboliseert volgens de Totonaken-cultuur. ;)

Zondag zijn we weer richting Guadalajara gereden, maar voordat we de stad uitmochten hebben we eerst 2 uur in de file gestaan. Daarna hebben papa en mama nog even een stukje heerlijke Mexicaanse bureaucratie mogen zien, toen ik door de politie werd aangehouden omdat ik door een groen/oranje licht reed. Meneer agent beweerde dat het écht rood was, (terwijl hij voor me reed op dat moment). Na wat onderhandeling had ik voor 15 euro door mogen rijden, maar toen papa uit zijn slof schoot kon ik kiezen om hem óf 50 euro te betalen, óf mijn rijbewijs in te leveren. Tja, wat zeg je dan in het Spaans? :S 750 Pesos lichter konden we dus eindelijk op weg naar huis, waar in al een deel van mijn gekochte spullen in een koffer heb meegegeven richting het hotel om mee te nemen naar Nederland.

Die week was tentamenweek, dus hebben papa en mama zich zelf moeten vermaken. Dinsdagavond zijn we nog naar de film geweest, en daarna naar Casa Bariachi, waar de Mariachi’s, de lokale muzikanten elke avond optreden. Na mama’s margarita en wat biertjes later had ik het idee dat papa het voor het eerst écht naar zijn zin had toen ‘ie uit volle borst mee-jodelde in het spaans. :P
Woensdag was het tijd voor de veelbelovende campus-tour en zijn papa en mama met de bus afgereisd naar mijn universiteit. Nadat ze een drie kwartier later dan afgesproken waren gearriveerd en een keer te veel waren overgestapt hebben we de hele campus bekeken, hebben ze de meeste van mijn vrienden gezien en hebben we geluncht in het zonnetje.


Donderdag zijn papa en mama weer naar Nederland gevlogen en ben ik gaan inpakken voor mijn volgende weekend weg. Na alle tentamens hadden we besloten om een weekend naar Zacatecas te gaan met een hele groep. Zacatecas is een oud mijnstadje, hier 5 uur vandaan in de bergen. Een heel weekend cultuur snuiven, lekker uitrusten in een gezellig hostel, en een heleboel gelachen. Zaterdag hebben we een mijntour gehad en aan het eind werd ons verteld dat er ook een discotheek in de mijn zit. Zat was dus ons plan voor de zaterdagavond. Met een treintje ga je dan de mijn in, waarna je nog een stuk moet lopen. Na je jas op te hangen in een uitgegraven gang kom je in een grot, waar ze een superluxe club in hebben gebouwd. De DJ stond bovenin op een soort steiger en we hebben ons prima vermaakt in La Mina!

Ook hebben we in Zacatecas de lokale cuisine geprobeerd, gorditas. Dit is een mix tussen mexicaanse tortillas en pita-broodjes, die je kunt vullen met van alles. Zeker een aanrader!

De afgelopen twee weken zijn helaas voornamelijk schoolwerk geweest, om in te halen wat ik in de tijd met het ouderlijk volk heb gemist ;) en om te studeren voor tentamens.Tussendoor nog wel een avondje karaoke gezongen met mijn huisgenootjes, waar ik me zelfs aan de spaanstalige liedjes heb gewaagd! Ook afgelopen dinsdag een avondje salsa gedanst in La Diablita, met mijn schoolvriendinnen, waar eva en ik nog maar weer eens hebben bevestigd dat salsa-dansen niet weggelegd is voor Nederlanders. ;)

En nu helaas een sociaal isolement. Deze week is het namelijk Finals-week, vandaar dat ik nu uitgebreid de tijd neem om dit te schrijven :P, en volgende week vrijdag is mijn semester al afgelopen! Ik kan me niet indenken dat al die weken zo snel zijn omgevlogen, maar ik heb nu nog maar 6 dagen school! Ik zou er bijna verdrietig van worden. Het betekent namelijk wel dat de meeste mensen rond 5 december alweer terugvliegen naar huis. De helft van mijn vriendinnen komt rond 8/9 januari dan pas weer terug, omdat het nieuwe semester dan begint. Mijn enige vaste reisplannen tot nu toe is kerst bij mijn Mexicaanse huisgenootjes in Mazatlán (ja, aan het strand!)en dat ik 13 januari naar Yuma vlieg om Opa en Oma te bezoeken! :D

Daartussenin heb ik nog alle vrijheid om lekker rond te reizen. Mijn grootse plannen voor Zuid-Amerika heb ik maar aan de kant gezet, aangezien er hier in Mexico nog zóveel te zien is. (en omdat ik weet dat mama dan een stuk geruster zal zijn!) Voorlopig staat mijn agenda vol met afscheidsfeestjes, want we kunnen natuurlijk niet allemaal voor altijd hier blijven. (al zou ik stiekem willen dat het wel kon.. :()

Voor nu wil ik jullie alleen nog vertellen dat vorige week een studiegenoot is overleden in Engeland. Hij was ook bezig met zijn semester-abroad en is verdronken in Nottingham.

http://www.nu.nl/binnenland/2381711/vermiste-nederlandse-student-dood-aangetroffen.html

Het was voor onze vertrouwde studiegroep natuurlijk enorm schrikken. Voor mij is het nog heel onwerkelijk, maar als we straks allemaal weer in Groningen zijn, wordt het heel anders zonder hem. Miron, we gaan je missen! :(


De foto’s van de afgelopen tijd komen later, want morgen is het alweer tijd voor mijn volgende tentamen, maar ik zal het jullie laten weten als ze online staan.

Hele dikke kus, Suus