VIAJE SURESTE

Tijd om jullie te vertellen over mijn vakantie. Zuidoost Mexico, 10 dagen, 100 studenten en heel wat uurtjes in de bus! Dit laatste was niet altijd even comfortabel, met beenruimte gemaakt voor Mexicanen (te weinig voor mijn lange benen) en 3 nachten in de bus zonder slaap, maar het was het allemaal waard. Wagenziekte, kapotte airco en kramp in mijn kuiten van alle piramides beklimmen betekenden niets meer als je kijkt naar de geweldig mooie dingen die we gezien hebben.

Vrijdag zijn we vertrokken, vanaf Guadalajara 14 uur in de bus naar Oaxaca. Om 10 uur ’s ochtends kwamen we daar aan en hebben we een rondleiding gehad. Na een half uur waren we iedereen al kwijt, omdat we natuurlijk naar alle souvenirs keken en niet naar de gids, dus hebben we de stad op ons gemakje zelf verkend met een kaart met bezienswaardigheden. Die dag hebben we besloten dat we in elke nieuwe plek het lokale eten zouden proberen en ’s avonds hebben we taco’s gegeten met Oaxaca-kaas. ’s Avonds was het tijd voor een borrel om iedereen van de reis te leren kennen, want 100 man is een behoorlijk aantal.

De volgende dag zijn we doorgereisd naar Monte Alban, de ruines van de hoofdstad van de Zapoteken (een oud volk van Mexico). De piramides waren gebouwd op de top van een berg en er waren 4 grote velden, die allemaal een andere functie hadden. Daarna Mitla, de Azteekse plaats van de doden, waar ook een ruïne was en een markt met vooral zilver. Hierna hebben we wat lokaal werk gezien; een tapijtmakerij, waar ze alles zelf weven en een Mezcal-fabriek. Dit is de variant van tequila die niet met 100% agave wordt gemaakt maar zeker goed smaakt! ’s Avonds was het tijd voor een buffet met mexicaanse soep, vreemd bereid vlees maar heerlijke toetjes.

Die nacht hebben we ook doorgebracht in de bus, waar ik in mijn slaapzak in het gangpad heerlijk heb geslapen. De mensen die naar de wc moesten waren er wat minder blij mee, maar de dag erna was ik blij dat ik goed had geslapen. Toen we wakker werden waren we bij Cañón del Sumidero, een ravijn waar een rivier doorheen loopt. We hebben daar een boottocht gemaakt en zowaar echte krokodillen gespot van een paar meter afstand. De volgende stop was San Cristóbal de las Casas, het schattigste plaatsje waar we deze reis geweest zijn. Een stadje met ontelbare kerkjes, marktjes en heel veel leuke restaurantjes. Ons hotel was op en top Mexicaans, met veel kleuren, bloemen, balkonnetjes en heel veel charme. Hier zouden we drie dagen blijven en vanaf daar uitstapjes maken.

Dinsdag zijn we naar Cascada del Chiflón geweest, waar we om 6 uur voor zijn opgestaan, maar het was het zeker waard. Na een enorme klim kwamen we aan bij de waterval, en kon je op een platform klimmen waar je zo nat werd als onder de douche. Na een feest vol waterpret was het tijd om over de glibberige treden weer naar beneden te klimmen en hebben we nog even in het heldere water gezwommen. Later die dag zijn we naar Lagunas de Montebello geweest, Dit is ook in de staat Chiapas, en het zijn allemaal meren die met elkaar verbonden zijn. Dit is waar we voor het eerst iets merkten van de regenval en de overstromingen van vorige maand waardoor de reis was verplaatst. Het water was ruim 4 meter hoger dan normaal en hierdoor dreven er hele bomen in het water. Ook waren de huisjes aan de rand van het meer overstroomd en ook het restaurant aan het meer stond half onder water. Het resultaat was dat we samen met de vissen door het restaurant konden zwemmen. Ook hebben we kano’s gehuurd en met vlotten een beetje rondgepeddeld. Na een vermoeiende dag was er nog een andere verassing; we waren maar 15 minuten van de grens met Guatemala! Hier hebben we dus nog even de toerist uitgehangen en ik heb welgeteld een uur op Guatemala-grondgebied doorgebracht! :D

De volgende dag was waarschijnlijk de meest indrukwekkende dag voor mij. We zijn eerst naar Zinacantan geweest met een vrouwelijke gids die hier was opgegroeid. Zij vertelde ons over de cultuur, de tradities en de mensen. Mannen kiezen op hun 15 hun eerste bruid, en ja, ik zeg eerste (!) want de gemiddelde man daar heeft 4 vrouwen. Als meisjes op hun 18e nog niet getrouwd zijn, zijn ze een schande voor de familie en zullen ze nooit meer een man vinden. Ook hebben we hier gezien hoe ze tapijten en sjaals maken (weer heel anders) en alles totaal met de hand. De mensen hier in het dorp hadden totaal niets, maar leefden van de boerderij en het inkomen van toeristen.

Daarna gingen we naar San Juan Chamula, wat het vreemdste plaatsje is waar ik ooit ben geweest. De mensen hier leven nog volgens de oude maya-tradities en geloven dat als je een foto van iemand maakt dat je hun ziel afpakt. Ze zijn hier dus panisch voor camera’s, telefoons en alles wat technisch is, en ze gebruiken prehistorische walkie-talkies als communicatiemiddel (alleen de dorpsoudsten). Toen we aankwamen liepen we langs de begraafplaats, waar een begrafenis plaatsvond. De hele familie zit dan rond het graf en ze bidden daar de hele dag, tot de zon ondergaat. We zouden daar een kerk bezoeken en onze Spaanse gids vertelde van alles waar ik niet 100% van snapte. De andere groep had een engelse gids, dus toen we daar aansloten heeft hij ons alles uitgelegd. De kerk was van binnen de vreemdste ooit, met gedroogde dennennaalden op de grond en overal kaarsen. Toen ik doorhad wat er gaande was, was het al te laat om weg te lopen. We waren getuige van het offeren van kippen. De mensen hier geloven dat een bruine kip de ziekte van iemand kan overnemen. Ze branden dan 100 kaarsen en bidden samen. Later, als de kip de ziekte heeft, wordt hij geofferd en zo raken ze de ziekte kwijt. Witte kippen worden geofferd voor geluk en zwarte kippen worden gebruikt voor zwarte magie, en is gevaarlijk volgens de bevolking. De kip wordt boven kaarsen gewurgd en de kaarsen worden later geblust met koolzuurhoudende drank. (wat een verspilling van bier denk ik dan! ;) ) Na dit hele schouwspel heeft het even geduurd voordat ik alles had verwerkt, ik vond het allemaal nogal luguber en voelde me ook absoluut niet op mijn gemak in die kerk. Toch heel interessant om te zien hoe ze daar leven (en totaal niet bewust zijn van dingen als brandveiligheid of moderne praktijken). Die avond heb ik maar een salade gegeten, omdat ik het idee van kip even niet kon verdragen.

De volgende dag was het tijd voor Cascadas de Agua Azul, de helderblauwe watervallen in Chiapas. Hier ook weer een enorme klim, waar ik ontzettend onderuit ben gegaan en mijn hele knie open lag. Gelukkig voelde ik er niets meer van na een tijdje in het ijskoude water en kon ik normaal weer naar beneden lopen. (als excuus gebruik ik dat ik nog niet helemaal wakker was, aangezien we ook deze dag om 6 uur in de bus zaten!) Later zijn we naar de waterval Misol-Ha geweest, waar je helemaal achterlangs kon lopen. Aan het einde van het pad was een grot, waar ook weer een waterval inzat. Helemaal donker, met alleen het licht van een telefoon was dit een hele onderneming! Vleermuizen boven je hoofd en vissen die tegen je aan zwemmen met water tot je middel is toch wel een ervaring!

Die nacht hebben we in Palenque doorgebracht, waar we de volgende dag een echte jungletour hebben gemaakt. Met een gids (ander waren we hopeloos verdwaald) hebben we 2 uur door de jungle gesjouwd en verborgen piramides, leguanen, apen en de meest aparte insecten gezien. In Palenque is ook een archeologische plaats die we hebben bezichtigd, met ruines en heerlijk zacht gras waar we met de hele groep een middagdutje hebben gedaan in de zon! Die avond hebben we in een geweldig restaurant gegeten, in de jungle, met live muziek en een heerlijke sfeer.

Ook deze nacht was in de bus, en ’s ochends kwamen we aan in Puebla. Dit is de 5e stad in mexico en heeft ontzettend veel cultuur. Er was een muziekfestival en een geweldige cathedraal. We hebben de hele dag lekker rondgekeken en de hele stad gezien. Die avond was onze laatste en zijn we met taxi’s naar een nabijgelegen plaatsje gegaan, waar we in een bar genaamd “de container” onze mooie reis hebben afgesloten. Die avond heb ik ook gezien hoe het er hier in de ziekenhuizen aan toegaat, en ik hoop dat ik daar nooit naartoe hoef! Mijn vriendinnetje uit Ijsland had een enorme bult op haar enkel door een insect uit de jungle en nar een hele dag lopen deed het behoorlijk pijn. Toen we daar om 10 uur ’s avonds aankwamen moesten we een half uur buiten wachten, op stenen bankjes, met de mensen die daar écht ziek waren. Die knusse wachtkamers in Nederland leken ineens heel erg fijn! Nadat ze eindelijk naar binnen mocht, kwam ze na een half uur lijkbleek weer naar buiten. Binnen waren ze bezig met een operatie, achter een dun gordijntje, en de dokter (er was er maar 1) nam even pauze om haar een injectie te geven. Zonder enige steriele spullen vraag ik me af of het heeft geholpen, maar ze voelde zich in ieder geval een stuk beter daarna. Toen we weg wilden gaan kwam er met piepende banden een auto aangescheurd waar 4 mannen uitsprongen met een bewusteloze man in de bijrijdersstoel. De dokter (dezelfde) kwam na een paar minuten naar buiten gestormd en heeft ter plaatse gereanimeerd, waarna ze die bewusteloze man naar binnen hebben getild. Er is hier zo’n ontzettend verschil tussen public en private ziekenhuizen, dat je je niet kan voorstellen hoe de arme mensen in Mexico ooit weer beter worden. 3 keer Hoera voor het ziekenhuis in Nederland!

De laatste dag zijn we naar Teotihuacan geweest, vlakbij Mexico-Stad, waar we de piramides van de Zon en de Maan hebben gezien. Na 10 dagen waren we allemaal uitgeput en was ik dolgelukkig toen ik eindelijk boven was! Dat was me een behoorlijke klim! Ik had natuurlijk niet nagedacht over de terugweg en heb me aan het touw vastgeklampt om met al die kleine smalle treden heelhuids terug naar de bus te komen. Vanaf hier zijn we terug naar Guadalajara gereden en lag ik rond een uur of 3 eindelijk in mijn comfortabele bedje!
Ik heb het idee dat ik eindelijk het echte mexico heb gevonden, zoals ik me het had voorgesteld. Mexico met de echte mensen, kleurrijke gebouwen, tradities en heerlijk eten. Nu is het helaas weer tijd voor de realiteit en terug naar school. Het kost me nu al 3 dagen om al het gemiste huiswerk in te halen. (en ik ben er nog steeds niet) Als het even kan wil ik ook nog een beetje vooruit werken, want morgen komen paps en mams! Later dus weer een nieuwe update!

Besos! Xx

PS; de foto’s (een kleine 1400) moeten nog worden uitgezocht, dus die komen snel! Voor nu, een paar foto’s hier!