Into Indonesia

Hoi!

Een lang uitgebleven verslag, ditmaal uit Sape. Sumbawa. Twee plekken waar ik tot voor kort nog nooit van had gehoord. De reden dat we hier zijn? - 5 meter hoge golven, waardoor onze ferry naar Flores niet kan varen. Gestrand in dit kleine vissersdorpje heb ik dus eindelijk wat tijd gevonden om jullie weer eens op de hoogte te stellen van onze belevenissen!

Het begon allemaal in Surabaya, de dag na mijn laatste weblog. Na een mooie afsluitende avond in de lavalounge zijn we op zaterdag om 10 uur vertrokken naar ht vliegvld met Aceh, Sumatra als bestemming. Na overtappen in Jakarta en Medan (en 3x dalen en stijgen met een oorontsteking) kwamen we om 20.00 aan op het vliegveld en zijn we naar het dichtstbijzijnde hostel vervoerd voor een goede nacht slaap. Aceh is de plaats van de welbekende Tsunami en dit was ook de reden dat we hier graag heen wilden. We zijn hier naar het strand geweest, hebben de moskee en het tsunami-museum bekeken (erg indrukwekkend) en zijn uiteindelijk naar een schip gegaan wat door de Tsunami 4 kilometer landinwaarts is gedragen. Op dat moment besefte ik me pas hoeveel impact dit moet hebben gehad. Nog steeds zijn locals er erg mee bezig en vertellen veel over hun ervaringen. Nu is gelukkig nog maar weinig te zien door een geslaagde wederopbouw, maar onder de mensen leeft het nog enorm.

Onze volgende stop was Bukit Lawang en na een helse busrit van 13 uur kwamen we aan bij Thomas's retreat. Dit is een homestay aan de rivier, middnin de natuur, waar we nog even konden genieten in onze hangmatten, want de volgende dag was het tijd voor onze 3-daagse jungletocht!

Omdat we geen toeristische route door de jungle wilden heeft Esther uiteindelijk op internet Thomas (Met als email: jungleman_thomas@yahoo.com) gevonden en dit leek ons een prima optie. Dit bleek ook zeker zo te zijn. 3 dagen afzien (bergop, bergaf, door de rivier, slapen op een rots etc) hadden een persoonlijke overwinning als resultaat en alle zware momentjes weren goedgemaakt door het aantal orang-oetangs (7!) die we hebben gezien en Thomas zijn enthousiasme en kennis van de natuur. 's Middags hebben we gezwommen in de rivier, 's avonds liedjes gezongen bij het kampvuur, onze tanden gepoetst in de rivier en 's ochtends een douche genomen in de waterval. Ondanks de spierpijn was het een een geweldige ervaring, vooral ook door het terug-raften, waarbij we de jungle nog eens extra goed konden bekijken.

Na de jungletocht hebben we de Sumatraanse wegen weerstaan en slechts 1x ons wiel verloren onderweg naar Tangkahan. Hier hebben we een ritje op Theo de olifant gemaakt en hebben we de olifanten (inclusief baby) daarna een welverdiende scrub gegeven. Op de terugweg zijn we voor 4 euro overvallen bij een wegblokkade en zijn we daarna veilig tot Medan doorgereisd. Vanaf hier was het namelijk tijd om te vliegen naar Maleisie!

Door ons verblijf van 10 weken moesten we of 4 dagen bij een immigratiekantoor wachten op een verlengd visum; of het land uit om op een toeristenvisum terug te keren. De keuze was snel gemaakt, vooral omdat we in Kuala Lumpur een peroonlijke gids hadden (een vriend van Anne). We zijn gevlogen naar Penang, een badplaats in Maleisie en hebben daar een dagje stand meegepakt. Daarna konden we om 5 uur mee met de trein die om 2 uur had moeten vertrekken en we dachten daar heel gelukkig mee te zijn. Helaas bleek halverwege dat we een stoptrein hadden genomen en dat de reis geen 4, maar 10 uur zou duren. Iets later dan gepland (en daardoor ook voetbal gemist) konden we gelukkig nog wel inchecken bij ons hostel en konden we ons verdriet over het verlies van Nederland wegdrinken in de reggae-bar op de hoek. De dag erna heerlijk voor toerist gespeeld en optimaal aan sightseeing gedaan. Chinatown, Little India, the central market, de Skytower en wat drankjes in de Luna Bar. Daarna de fotoshoot bij de beroemde Petronas Towers en een heerlijk diner op straat. 's avonds nog in de Skybar gezeten en de volgende dag alweer terug naar Indonesie.

Eenmaal aangekomen op Denpasar Airport (Bali) blek jolien's backpack te zijn achtergebleven, maar hij kon gelukkig mee op de volgende vlucht. Na een democratisch stemrondje zijn we vertrokken naar Kuta, wat verchrikkelijk toeristisch was en heb ik een middagje strand gedaan terwijl de rest aan het winkelen was. De volgende dag zijn we zo snel mogelijk vertrokken naar Padangbai en vanaf daar hebben we de ferry genomen naar Lombok. Ook hier heette onze bestemming kuta, maar is dit in tegenstelling een laid-back surf-oord waar ook wij 2 dagen lang onze surfskills gingen testen.

Helaas zijn die van mij niet bepaald aanwezig en heb ik na een goed aantal blauwe plekken, geschaafde knieen, een open kin, een verdraaide nek en als ' cherry on top of the pie': een gebroken surfplank de hoop maar opgegeven. De scootertocht over het eiland maakte het dan allemaal wel weer goed en kijk ik toch nog terug op een geweldige trip over dit eiland. Ook hier is het gebruikelijk om bij het kampvuur te zitten op het strand, hebben we met indonesiers voetbal gekeken, kan je voor 40 cent per liter tanken, ligt het verse fruit voor het oprapen in stalletjes langs de weg en zijn de meeste mensen enorm behulpzaam.

Na Lombok was het tijd voor de Gili-eilanden, de parelwitte standen die je in de brochures ziet. Op Gili Trawangan zaten we met 3 reisgroepen tegelijk, maar hebben wij ons vermaakt met duiken en hebben we de anderen vrij weinig gezien. Het duiken wasvoor mij echt een dream-come-true; 4 dagen lang constant in het water en nu in het bezit van een duikbrevet voor Open Water diving! Onder water hebben we alle mogelijke vissen uit finding Nemo gezien en hebben we schildpadden bij de vleet gespot. Onze laatste duik was het allermooist en hebben we 2 haaien van dichtbij kunnen bewonderen! Met duiken ben ik zeker nog niet klaar! Om ons brevet te vieren zijn we nog uit eten geweest met onze duikinstructeurs en hebben we die avond een mooi feestje gebouwd in de Irish Pub.

Na Gili Trawangan hebben we ook nog een dag op Gili Meno doorgebracht, een iets minder toeristisch eiland met echte bounty-stranden! Hier hebben we ook een heftige bootreis voor moeten maken en hadden we na golven die over het dak stroomden nog nooit zo fijn op het strand gestaan. Niet alleen bij gili is de stroming op dit moment sterk, maar ook op Sumbawa dus, waar we nu vast zitten na een 15-uur-durende busreis. De enorme ferry die hier in de haven ligt mag niet uitvaren en dus wachten we op beter weer. Vandaag dus noodgedwongen nog maar even aan onze 'tan' gewerkt en hoplijk kunnen we morgen weer verder! Over plannen kan ik weinig zeggen, aangezien die met het uur veranderen, maar we willen 3 juli sowieso op Bali zijn met de hele groep. Tussendoor heb ik denk ik geen tijd meer om jullie te updaten, maar voor de geintresseerden heb ik al 2 geheugenkaartjes vol met foto's. ;) tot die tijd vermaken we ons wel; ik zie jullie in nederland weer!

Liefs,

Suus