Mooie trips en Malaria

Daar zijn we weer! Geen bericht is meestal goed bericht, al was dat nu niet helemaal het geval. Na 6 maanden Ghana was het namelijk tijd voor de echte vuurdoop: malaria.

Half maart kreeg ik ineens last van koorts, hoofdpijn, spierpijn en misselijkheid. Na wat uitstellen (want werk, en verplichtingen, en zo erg kan het toch allemaal niet zijn?) ben ik naar het ziekenhuis gegaan waar ik niet veel later had moeten aankomen volgens de dokter. Malaria fase 2, en ook nog eens de heftigste variant (want tja, als we iets doen, doen we het goed). Met twee injecties in mijn bil en een tas vol medicijnen ben ik naar huis gestuurd, waar ik 's avonds eerst nog heb geskyped met mijn IBR vrienden. Daarna begon de echte ellende. Drie dagen zweten, ijlen met hoge koorts is geen pretje! Ik zal jullie de verdere details besparen, want inmiddels ben ik aan de beterende hand. Na meerdere check-ups in het ziekenhuis gaat het gelukkig de goede kant op :) De bright side is dat Ghanezen zeggen dat je pas écht Ghanees bent als je een keer malaria hebt gehad. Een stapje verder op de inburgeringsladder dus.

Terug naar de leuke dingen. Inmiddels zijn mijn logistieke problemen opgelost, want ik heb een prachtige auto gekocht! Een stoere 4x4, een Toyota Rav4, die ik de naam 'Miles' heb gegeven. Hij heeft er inmiddels ook al behoorlijk wat miles opzitten, want er is heel wat bezoek langsgeweest! Met mijn leuke nichtje Zoï, die hier 6 februari aan kwam, ben ik half februari naar lake bosomtwe gereden, een kratermeer vlakbij kumasi. Een heerlijk weekend relaxen en bijkletsen! Zoï was hier om vrijwilligerswerk te doen, en was dus doordeweeks zelf op pad, maar in de weekenden konden we fijn samen op stap!

23 februari kwamen Marnix en Kari ook op bezoek en was het feest helemaal compleet! Dat weekend zijn we met z'n vieren naar de Volta region geweest om de Wli watervallen te beklimmen. Met de keuze om 45 minuten vlak te lopen naar de lage watervallen óf 5 uur te hiken naar de hoge én de lage watervallen besloten wij voor optie 2 te gaan. Uiteindelijk hebben we ruim 7 uur geklommen en geklauterd (wat enigszins kwam door mijn slakkentempo) maar met als beloning zwemmen in prachtige watervallen. De 5 dagen spierpijn kregen we er gratis bij. Ook de terugreis naar Accra was een spektakel, aangezien het halverwege begon te stortregenen. Na een lunch bij het volta hotel, met uitzicht op de akosombo dam, zijn we door de modder teruggeglibberd naar accra. Om het verkeer bij Tema te vermijden had google maps namelijk een 'shortcut'. Halverwege deze modderweg stonden we voor een enorme plas waarvan we lastig konden inschatten hoe diep het was, maar er kwamen bandensporen uit aan de andere kant. We hebben niet voor niets een 4x4 gekocht, dus vol gas door de plas, waar de auto loskwam van de grond. Gelukkig hebben we de overkant bereikt en doet miles het nog steeds, dus weten we ook weer dat hij geschikt is voor off-road ritjes! De modder is ook weer goed voor de werkgelegenheid, want ik ben inmiddels vaste klant bij de autowasstraat.

De week erna was het tijd voor Kakum National Park. Marnix en Kari hebben eerst cape coast en Elmina bezocht, dus die hebben we opgepikt en met z'n vieren zijn we daarna doorgereisd. Kakum national park heeft een 'canopy walk' waar je boven de boomtoppen loopt en uitkijkt over het mooie bos. Normaal redelijk toeristisch, maar wij waren helemaal alleen op de canopy walk. Vanaf kakum zijn we doorgereden naar Butre, een dorpje aan het strand. Een prachtige baai waar je goed kunt zwemmen (dit kan niet overal langs de kust) en echt even relaxen. De rit er naartoe was een behoorlijk avontuur, omdat het laatste uur zandweg was. Toen we eenmaal in butre aankwamen was het al donker, en toen bleek dat we aan de andere kant van de rivier moesten zijn, waar alleen een loopbrug overheen was. Dit betekende nog ruim 40 minuten omrijden, door de palmplantages, maar Miles heeft ons veilig naar de green zion garden gebracht; een hippielodge met rastavibes.

In Busua, het dorpje verderop was een beach festival gaande, met strandsporten (surfen, volleybal en vooral veel dansen) en leuke muziek. Het leek wel alsof half Ghana was opgetrommeld (in ieder geval alle obronis) maar daar hebben we ons een dag goed vermaakt! Ook zijn we met Ellis, de rasta-eigenaar van het guesthouse nog naar het dorp geweest om inkopen te doen voor zijn fantastische kookkunsten. Aangezien hij zelf geen auto had, werd Miles gebruikt (of misbruikt) als pakezel en kwamen we bepakt en bezakt terug. De rest van de tijd hebben we heerlijk gerelaxed aan het strand, uit kokosnoten gedronken, watermeloenen gegeten en monopoly (de accra edition) gespeeld. Die maandag vertrokken Marnix en Kari alweer (kom terug please!) en hebben we in accra nog een dag aan het zwembad gelegen bij het labadi beach hotel. Isaac (er is inmiddels een Ghanese boyfriend in het spel) was ook mee, dus die hebben ze ook nog leren kennen.

Het weekend erna was Zoï's laatste dag, en toen zijn we goed op stad geweest! Ook hebben we bij Kelly (een NLs vriendinnetje hier) de Wie-Is-De-Mol finale gekeken en zijn we een dag naar Tafo geweest, waar Isaac vandaan komt. Daar hebben we zijn moeder ontmoet en zijn we langsgeweest bij zijn opa, die een kokosnoot/cacao/tilapia boerderij heeft. We hebben zelf kokosboten geplukt, en met een achterbak vol kokosnoten zijn we weer naar huis gereden.
Inmiddels is Zoi ingeruild voor een bezoekje van papa en mama, die hier sinds 12 april zijn. We hebben (wederom) de wli watervallen bezocht (deze keer alleen de lower falls bezocht) en ze zijn momenteel olifanten aan het spotten in het noorden. Morgen hebben we de koningsdag-receptie bij de ambassadeur en dit weekend gaan we nog naar de slavenforten in Cape Coast, en langs Kakum.

We hebben inmiddels op werk de eerste succesvolle trainingen met ondernemers gehad. We doen maandelijks een groepsworkshop en doen ook één op één coaching. In juni willenw e starten met een 3-maanden programma voor 15 bedrijven, dus daar zijn we nu hard mee aan het werk. Ondernemers zijn erg enthousiast en we krijgen steeds meer naamsbekendheid.Vorige week hebben op ons 'Inclusive Agribusiness Centre' dan ook officieel gelanceerd, wat natuurlijk een mijlpaal was. Het duurt allemaal even, maar dan heb je ook wat! Na bijna 7 maanden hier ben ik er nog steeds helemaal van overtuigd dat dit de goede keuze was!

Jullie allemaal een fijne koningsdag (wij gaan hier ontzettend genieten van kaas en bitterballen!)

Liefs,

Suus